...η καθε στιγμη...

η καθε στιγμη που φευγει,δεν χανεται...
ζει μεσα μας στη καθε στιγμη που θαρθει..
κι ειναι σημαντικη...γιατι ειναι μια στιγμη απο τη ζωη μας...

....κοιταξα το καθρεπτη..

Κοίταξα το καθρέπτη...μέτρησα ρυτίδες...Έκλεισα τα μάτια μου...μέτρησα πληγες...γυρεψα τη ψυχή μου ..τα ξέχασα όλα και χαμογελασα ...

γυρεψα...

Γυρεψα τη καρδια μου σε οτι αγαπησα και σ οτι απο φοβο εχασα..
Γυρεψα τη ψυχη μου σε οτι αρνηθηκα και σ οτι απο δειλια κρατησα..
Γυρεψα τα ονειρα μου σε οτι εζησα και σ οτι δεν μπορεσα να ζησω
και εγινε η ψυχη και η καρδια ενα με τα ονειρα μου...

...στο χρονο...

..Εκλεισα βιαστικα τη σελιδα..δεν ηθελα να δωσω δικαιολογιες στο χρονο..
Μονος του με πηρε μαζι του κι αυτο το βραδυ..
Ταχατες,για να του κρατησω συντροφια στα περασμενα χρονια..
οσο και να γυρισαμε,οσο και να ταξιδεψαμε...δεν βρηκαμε κανενα αλλοθι..
Ημουνα εκει...τη καθε στιγμη...εγω του εκλεβα στιγμες κι εκεινος αφηνε πανω μου τα σημαδια του...
Μηπως δεν ηθελα να δωσω δικαιολογιες και στον εαυτο μου...
Εκλεισα βιαστικα τη σελιδα...
κι ειπα...ολα θ αλλαξουν..
ο χρονος γελασε...
Ηξερε....
Παντα θα ηταν ο νικητης..
μονο που αυτη τη φορα αρχισα να γελω κι εγω..
Γιατι καταλαβα....ποσες στιγμες εχασα χωρις να τις ζησω....και θελω να τις ζησω...