η ζωη μεσα απο μενα....

Απο που ξεκινησα και που εφτασα..
Ποσες φορες αναρωτιεμαι πως θα ηταν η ζωη μου αν δεν εκανα τα λαθη που οι επιλογες μου με οδηγησαν σε αυτα..
Αλλα σ ολα τα αμετρητα γιατι..η απαντηση ειναι παντα η ιδια.."χωρις τα λαθη δεν θα μαθαινα να ζω"
Ζω,αγαπαω,τραγουδαω,γελαω,κλαιω..μεσα απο τα λαθη μου..
Απο που ξεκινησα..
απο ενα παιδι που πιστευε οτι μπορει να φτασει το φεγγαρι..
Και που εφτασα...σαν να ψαχνω να βρω τις  λεξεις..σαν να ψαχνω να βρω ακομα την αληθινη αγαπη..σαν να πηγαινω να κυτταξω προς τα πισω αλλα αμεσως ξαναγυρναω μπροστα...και προχωραω..κι ειμαι σιγουρη οτι στο τελος της καθε μου μερας θα ακουμπησω παλι στον ωμο του παιδιου που ειναι μεσα μου...για να παρω δυναμη και κουραγιο...
Και που εφτασα...
Σαν να ψαχνω τις λεξεις..
Εδω πανω σ αυτο το νησι...
Οι θυμισες πολλες...γεματες στιγμες.. καθημερινες,γιορτινες...στιγμες ευτυχιας και μεγαλης απωλειας..αλλα παντα οπως και ναναι φωτεινες ακομα κι αν ηταν ολα βυθισμενα μεσα στο απολυτο σκοταδι..
Οι φιλοι λιγοι...αλλα παντα μαζι και στα δυσκολα και στα ευκολα...ανιδιοτελεις...και πιστες στην εννοια της φιλιας...
Οι αγαπες...αλλες αποτυπωμενες σε παλιες φωτογραφιες ξεθωριασμενες απο το χρονο..αλλες σκορπισμενες αναμεσα σε ροδοπεταλα και σταγονες βροχης..ολες ομως χαραγμενες στις ρυτιδες της καρδιας,τησ ψυχης..
Τα ονειρα...ετοιμα να ξεκινησουν παλι το ταξιδι τους..
Οι ελπιδες...παντα καποια καινουργια ελπιδα δινει φως στο φαρο της ζωης μου για να ειναι παντα φωτεινος...
Εδω,πανω σ αυτο το νησι...συνεχιζω να ζω κι ειναι η αγαπη των φιλων μου,των ανθρωπων που αγαπησα κι αγαπω ακομα...που με κανει να ονειρευομαι και να πιστευω οπως τοτε παιδι...
Ξεκινησα ενα μονολογο...αν και ξερω οτι σε αυτο το μονολογο δεν ειμαι μονη μου..