Η πορεια μας,αναγκη επιβιωσης,καταξιωσης κοινωνικης
κι επιβραβευσης του εγω μας μεσα απο τα ματια των αλλων.
Η αποδοχη,επιβεβαιωση των ικανοτητων μας.
Η αρνηση,καταπελτης της ψυχης μας.
Και τοτε, αντι να προχωρησουμε ακομα πιο μπροστα
ακολουθωντας τα ονειρα μας
μενοθμε μετεωροι,σκιες του εαυτου μας
ετοιμοροπες μορφες σκυμμενες στα κομματια
του καθρεπτη που σπασαμε γιατι
δεν αντεχαμε να βλεπουμε το ειδωλο μας.
Ομως, ευτυχως,κατω απο τα χιλια κομματια
του εαυτου μας και σε καθε χαρακωμα της ψυχης μας
θπαρχει παντα κρυμμενο το παιδι
το παιδι που δε μεγαλωσε κι εμεινε εκει
για να μας σηκωνει παλι ψηλα...
κι αρχιζουμε παλι απο την αρχη...
Ετσι ειναι.
Η ζωη μας ,ενας αγωνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου